Ocak '08 Röportaj
Tom:6 yaşımıza kadar neredeyse aynıydık.İkimizinde kısa saçı vardı ve pantolonları askıyla giyerdik.
Bill:Çocukluk fotoğraflarımıza baktığımda kimin kim olduğunu zar zor ayırt edebiliyorum.Biz anaokulunda üzerinde Bill ve Tom yazılı t-shirtler giyerdik,bundan dolayı insanlar kimin kim olduğunu ayırabilirlerdi.Okula yeni başladığımız zamanlarda ise hala aynı görünüyorduk.
Tom:Ama okul çantalarımız farklı renklerdeydi.Hatırlıyorum,Bill,sen kırmızı giymeyi daha çok seviyordun ve ben mavi ve siyahı tercih ediyordum.Kızlarla ilk ilişkilerimize kadar,el ele yürümek gibi,6 yaşında normal olan şeyler.Ama asla aynı kızın ikimiz içinde düştüğü olmadı (fell yazıyordu)Kızlar gerçekten farkı hissedebilirdi.
Bill:Ama tabii,aynı kızla çıktığımız bir hikaye vardı..
Tom:Ama aynı anda değildi.Önce ben,sonra sen.
Bill:Ve bir gün aynı rüyayı görmüştük...Geçenlerde tekrar oldu.
Tom:Evet,kötü bir rüyaydı.Biz çocukken bizim komik bir oyuncak yığınımız vardı...
Bill:Bir kutu...bütün oyuncaklarımızı oraya koyardık.
Tom:Ve gece garip bir ses çıkarmıştı.Ve ondan korkmuştuk..
Bill:Evet,orda biri olduğunu düşünürdük...
************
Bill:Birbirimizden uzak olduğumuz en uzun zaman....
Tom:Bu en fazla 2 hafta oldu.Bill hastanedeydi,çalıştırıldı( he was operated yazıyordu yanlış olabilir çünkü ameliyat etmek anlamıda varmış anlamadım valla).Biz birbirimizden uzak kalamıyoruz.İkimizde bir parçayız,bir insan gibi.Bu onun olduğu yoldur,farklara rağmen,giyinmemiz,konuşmamız,açık konuşmamız...Bill'in ne hissettiğini biliyorum ve Billde benim hissettiğimi biliyor.Biz genelde farklılık gösteriyoruz-ama kendi aramızda çözmeye çalışıyoruz.(kavgadan bahsediyor heralde)
Bill:Hiç kimse karışmaz.Aramızda ne olduysa,aramızda kalır...Her zaman öyle olmuştur:Bizim,-dünyanın kalanının ilgilendiğinin dışında.
Tom:2.sınıftayken müziğe girdik.Bill şarkı söylemeye başladı.Genellikle Nena dan şarkılar.Üveybabamız ihtiyacımız olan enstrumanları elde etti,ve ben gitar çalmaya başladım.Bu noktadan sonra,rock-star olmak istedik.
Bill:İnsanlar genelde bize değişik baktılar.Ama herşeye kendimiz karar verdik.Özgürce büyüdük,küçük yaşta kendi ayaklarımızın üstünde durabildik,çünkü biz birbirimizi destekledik.
Tom:Magdeburgda biraz uzun zaman yaşadık,sonra bu kente taşındık.Magdeburg kendisi için çok küçük bir şehir.
Bill:Ve bu zaman,kendimizi uzaylı gibi hissettiğimiz zamandı.Bakışlar üzerimizdeydi.Okul bir kabustu.Hayatımızın en kötü zamanlarıydı.Bunun gibiydi:tek çözüm yolu,burdan çıkmak.Yaşamımızın en kötü zamanı,ikiz olmaktan cezalandırıldığımız ve iki ayrı sınıfa konulduğumuz zamandı.Öğretmenler neredeyse şunu dedi: ''onların aynı sınıfta olduğu zaman öğretmeyeceğiz"
Tom:Haftasonlarında klüplerde çaldık.Bazen bedava,bazense 100 Euro'ya.
Bill:Her zaman şunu dedik;"birisi kesinlikle bizi seçecek.Bir gün bir prodüktor ziyarete gelecek."
Tom:Bizim için tek olanak,çalmaktı.Çalmak ve eğlenmek.Biz gerçekten eğlendik.
Bill:Biz düşündük:Lütfen,bizi burdan dışarı al.Bütünüyle bitirmesi için ona izin ver.(anlamadım burayı)
Tom:Ve birden kliplerimizi Viva da yayınlamaya başladılar.Biz evde TVnin başında oturuyorduk ve şunu diyorduk; "Cool.Harika.Bak,onu yeniden yayınlıyorlar!"
Bill:Ve biz onu başlarken kaydettik.
Tom:Gerçek şu ki bizim şarkı sözlerimiz çoğunlukla özgürlük ve aniden başlamakla ilgili,bence,bizim okulda olduğumuz zamanla yapmak zorunda...(anlamadım bunu) Bizim tek dileğimiz o klüplerden çıkmaktı..Biz,bizim hayallerimizin hayal kalacağını düşündük...
Anasayfa 
