ONSUZ ASLA

Misafir

...gecenin yarısı olmuştu ve ben hala uyuyamıyordum onsuz geçirdiğim her saat acı çekiyordum.Artık okula gitme isteğim kaybolmuştu.Sabahları kalkamıyordum.Çektiğim onca acı beni üzüyordu.Yatağımdan kalkmaya niyetlendiğimde tekrar yatağıma düşüyor hüngür hüngür ağlıyordum.Çok korkunç gözüküyordum.Etrafımdakiler bana artık başka gözle bakıyorlardı.Gece yarılarında bile uyuyamıyordum artık.Hep onu düşünüyordum.Gece rüyalarıma giriyor ağlıyarak uykumdan uyanıyordum.Birgün rüyamda hayal bile edemiyceğim bir rüya gördüm.İkimiz beraberdik.Evet işte sonunda oldu diyordum bunu başardım onunla tanıştım ve şimdi beraberim diyordum o güzel rüyayı görüyordum ki...Birden annem beni uyandırı verdi.Ben kalkmak istemiyordum hala bunun gerçek olduğuna inanmak istiyordum.Ama işte olmadı bunu yapamadım başaramadım.Yine gözlerim doldu...ağladım ama bu sefer diğer ağlayışlarıma benzemiyordu bu.Bu seferki daha kötüydü daha içtendi.O gün hafta sonuydu ve yatağımdan fırlayıp anneme sinirli bir şekilde bağırdım ''anne sen ne yapıyorsun böle saat daha çok erken neden beni şimdi uyandırıyorsun''dedim.Ama o anda kendimde değildim.İçimde onun acısıyla kavrulan birşey vardı anneme o şey yüzünden bağırdım.Annem benim uykulu olduğumu düşünüp sesini çıkarmadı.Hiç birşey demeden kapıyı çekip gitti.Bende o anda yaptığım şeyin çok kötü olduğu düşüncesiyle tekrar ağlamaya başladım.Ne yaptığımı bilmiyordum kendimde değildim.Artık delirdiğimi düşünmeye başlamıştım.Odama kapanmış bir şekilde günümü geçirdim.Ve en sonunda pazar günü oldu.Sabah istemiyorekte olsa yatağımdan kalkıp televizyonu açtım.Şaşkınlık içinde televizyona baktım ve...odamın kapısını hışımlı açtım ve bağırarak''EVETTTTT.HAYALLERİM GERÇEK OLDU TOKİO HOTEL SONUNDA BURAYA GELİYOR''dedim.onsuz durduğum günleri bir anda unutmuştum.Çok neşeliydim.Hemen annemin yanına gidip ondan ''tokio hetel'in konserine gidebilirmiyim?''diye sordum ve annemde izin verdi.Konser günü gelip çattı.Ben o gün en güzel kıyafetimi giyip süslendim.Sonunda onlara kavuşucam diyip evden hemen çıktım.Konserin başlamasına dakikalar vardı ve ben hala oraya gidememiştim.Koşarak gitmeye başladım bu sefer...ama olmadı başaramadım bir anda bir arabanın altında kaldım.Konsere gidemedim işte yine onları göremedim.Bu sefer içimde onları göremediğimin acısı vardı ama yanında birde canımın acısı vardı.Artık nefes alamıyordum.Kalbimin atışları hızlandı...ve gözümden bir damla yaş aktı.Herkes etrafıma toplanmıştı.Birileri ambulansı arayıp çağırdı ama olmadı.Başaramadılar...